علی نفسه فلیبک من ضاع عمره ولیس له فیها نصیب ولاسهم
چون اعظم آلات اکتساب کمال،واکرم حالات نیل فضل ونوال،اوان گنج حیات وزمان جواهرانفاس وساعات است ، که طالب لبیب به وسیلت آن اکتساب سعادات ابدی، واصطیادکمالات سرمدی تواند کرد، ونفس عزیزخودراازگرفتاری تیه خسران وظلمت وحشت حرمان، به نعیم ریاض عرفان ولذت حصول انوارمدارج ایقان می تواند رسانید، پس هرکه باوجود استعدادوفرصت طلب مراد،ازتحصیل این سعادت بازماند،وزمام اهتمام بدست تصاریف امورفانی مکدر منغض دنیوی داد،به حقیقت ازمردودان ومخذولان منحوس است،که مهروب رامطلوب داشته،ومطلوب رامهروب انگاشته،
اولئک الذین خسروا انفسهم وضل عنهم ماکانوایفترون لاجرم انهم فی الاخره هم الاخسرون.
وکدام غبن وحسرت عظیم ترازآن که:
احمقی باوجوداستعدادتحصیل سیادت پادشاهی، وفرصت اکتساب ذوق سعادت نامتناهی، محنت خارکشی ومذلت کناسی اختیارکند، ومدبری که حیران غبش(تاریکی)ضلال ولهفان(سوخته)عطش زلال ازمفاوزبیداءعدم به سواحل دریای کرم واردگردد،واوقات غنیمت ندارد،وساعات مهلت به سهو وغفلت ولعب شهوت گذارد، وبآخرجمال تجلیات نفحات ربانی نادیده، وذوق شراب محبت ازاقداح اسرارعرفانی ناچشیده، بانفیرحسرت حرمان، وزفیر داغ خسران بالب خشک ودیده گریان ، به ظلمت خانه عدم بازگردد، جای آنست که زمینیان ازحال او عبرت گیرند، وآسمانیان ازنکال اونوحه درگیرند،
جعلنا الله ممن سعدبطاعته وفازبمحبته...
مشارب الاذواق-امیرسیدعلی همدانی