خطبه حضرت اباالفضل العباس در مکه مکرمه

روز هشتم ذیحجة الحرام (یوم الترویه) سال شصت هجری قمری، زمانی که حجاج بیت الله الحرام عازم سرزمین عرفات بودند، یزید بن معاویه نیروهایی را - در حالی که سلاح در زیر احرام بسته بودند - گماشته بود تا امام حسین علیه‏السلام را در خانه‏ی خدا به قتل برسانند که این عمل، هتک حرم الهی را هم دربر داشت. 
یاران امام و بنی‏هاشم با توجه به این توطئه اطراف امام علیه‏السلام را گرفته، از جان امام علیه‏السلام حفاظت می‏نمودند. 
در این حال، حضرت قمر بنی‏هاشم ابوالفضل العباس علیه‏السلام با اجازه‏ی امام علیه‏السلام بر فرار کعبه رفت و خطاب به بنی‏امیه خطبه‏ی غرا و پرشوری را قرائت نمود که حقیر این خطبه را به نقل از کتاب «خطیب کعبه» - که از کتاب «مناقب السادات الکرام» نقل کرده - به نظم آورده و آن را در اختیار علاقمندان قرار می‏دهم. 
امید است مورد استفاده قرار گیرد. ابتدا متن عربی سپس ترجمه فارسی آن، ذکر می شود:
الحمدلله الذی شرف هذا بقدوم أبیه من کان بالأمس بیتا أصبح قبلة. 
ایها الکفرة الفجرة! أتصدن طریق البیت لامام البررة؟ 
من هو احق به من سائر البریة؟ من هو ادنی به؟ 
 
 
ولو لا حکم الله الجلیة و اسراره العلیة و اختباره البریة لطار البیت الیه قبل ان یمشی لدیه. 
قد استلم الناس الحجر، و الحجر یستلم یدیه. 
ولو لم تکن مشیة مولای مجبولة من مشیة الرحمان لوقعت علیکم کالسقر الغضبان علی عصافیر الطیران. 
اتخوفون قوما یلعب بالموت فی الطفولیة؟ فکیف کان فی الرجولیة؟ و لفدیت بالحامات لسید البریات دون الحیوانات. 
هیهات! فانظروا ثم انظروا ممن شارب الخمر و ممن صاحب الحوض و الکوثر؟ و ممن فی بیته الغوانی السکران؟ و ممن فی بیته الوحی و القرآن؟ 
و ممن فی بیته اللهوات و الدنسات؟ و ممن فی بیته التطهیر و الآیات؟ 
هیهات! و انتم وقعتم فی الغلطة التی قد وقعت فیها القریش، لأنهم ارادوا قتل رسول الله صلی الله علیه و آله و انتم تریدون قتل ابن بنت نبیکم، و لا یمکن لهم مادام أمیرالمؤمنین علیه‏السلام حیا، و کیف یمکن لکم قتل ابی‏عبدالله الحسین علیه‏السلام مادمت حیا سلیلا؟ 
تعالوا اخبرکم بسبیله، بادروا قتلی، و اضربوا عنقی، لیحصل مرادکم. 
لا بلغ الله مدارکم و بدد اعمارکم و اولادکم، و لعن الله علیکم و علی أجدادکم. 
1- الحمدلله الذی شرف هذا بقدوم أبیه من کان بالأمس بیتا أصبح قبلة. 
حمد خدایی را سزاست که این کعبه را به قدوم پدر او (اشاره فرمود به امام حسین علیه‏السلام) شرافت داد، خدایی که دیروز (اینجا) برای او بیت بود، امروز (به یمن قدوم پدرش) قبله گردیده است. 
 
 
2- ایها الکفرة الفجرة! أتصدن طریق البیت لامام البررة؟ 
ای کافران فاجر و فاسق! آیا ادامه امر حج را برای امام پاکان و نیکان مانع می‏شوید؟ 
3- من هو احق به من سائر البریة؟ من هو ادنی به؟ 
چه کسی سزاوارتر از او به خانه کعبه است؟ چه کسی از او به کعبه نزدیک‏تر است؟ 
4- ولو لا حکم الله الجلیة و اسراره العلیة و اختباره البریة لطار البیت الیه قبل ان یمشی لدیه. 
اگر حکمت‏های الهی آشکار نمی‏شد و اسرار بلندمرتبه خداوند هویدا نمی‏گشت و این کعبه برای امتحان مردم نبود، هر آینه کعبه پیش از آن که امام به طواف آن بیاید، به سوی امام پرواز می‏کرد. 
5- قد استلم الناس الحجر، و الحجر یستلم یدیه. 
به تحقیق مردم استلام حجرالاسود می‏کنند (دست خود را به حجر می‏کشند و حجر را می‏بوسند) ولی حجرالاسود دست امام را می‏بوسد و استلام می‏نماید. 
6- ولو لم تکن مشیة مولای مجبولة من مشیة الرحمان لوقعت علیکم کالسقر الغضبان علی عصافیر الطیران. 
اگر مشیت، خواست و اراده‏ی مولای من (امام حسین علیه‏السلام) از مشیت خدای رحمان سرچشمه نمی‏گرفت و به آن تعلق نداشت، هر آینه همانند باز شکاری خشمگین که بر گنجشک‏های در حال پرواز هجوم می‏آورد، بر شما حمله می‏بردم. 
7- اتخوفون قوما یلعب بالموت فی الطفولیة؟ فکیف کان فی الرجولیة؟ و لفدیت بالحامات لسید البریات دون الحیوانات. 
آیا قومی را می‏ترسانید که آن‏ها در کودکی مرگ را به بازی می‏گیرند؟ پس در 
 
دوران بزرگسالی چگونه خواهند بود؟ و به جای حیوانات، جان خود و عزیزترین کسانم را در برابر او فدا می‏کردم. 
8 - هیهات! فانظروا ثم انظروا ممن شارب الخمر و ممن صاحب الحوض و الکوثر؟ و ممن فی بیته الغوانی السکران و ممن فی بیته الوحی و القرآن؟ 
و ممن فی بیته اللهوات و الدنسات، و ممن فی بیته التطهیر و الایات؟ 
هیهات! بنگرید آن هم به دقت بنگرید (سزاوار است پیرو چه کسی باشید؟) از کسی پیروی کنید که شارب الخمر است، یا از کسی که صاحب حوض و کوثر است؟ 
از کسی (پیروی کنید) که در خانه‏ی او آوازه‏خوان‏های مست وجود دارد، یا از کسی که در بیت او وحی و قرآن است؟ 
از کسی (پیروی کنید) که در خانه‏ی او هوسرانی و آلات لهو و لعب و پلیدی است، یا از کسی که در خانه او پاکی و نشانه‏های خداست؟ 
9- هیهات! و انتم وقعتم فی الغلطة التی قد وقعت فیها القریش، لأنهم ارادوا قتل رسول الله صلی الله علیه و آله و انتم تریدون قتل ابن بنت نبیکم، و لا یمکن لهم مادام أمیرالمؤمنین علیه‏السلام حیا، و کیف یمکن لکم قتل ابی‏عبدالله الحسین علیه‏السلام مادمت حیا سلیلا؟ 
هیهات! شما در گمراهی و انحرافی واقع شدید که قریش در آن قرار داشتند آن‏ها کشتن پیامبر خدا صلی الله علیه و آله اراده کردند و شما کشتن فرزند دختر پیامبرتان را اراده نموده‏اید. تا زمانی که امیرالمؤمنین علی علیه‏السلام زنده بود، کشتن پیامبر خدا صلی الله علیه و آله برای آنان ممکن نبود. چگونه برای شما کشتن ابی‏عبدالله الحسین علیه‏السلام امکان‏پذیر است، تا مادامی که من، زنده باشم (که فرزند علی علیه‏السلام هستم). 
10- تعالوا اخبرکم بسبیله، بادروا قتلی، و اضربوا عنقی، لیحصل مرادکم. 
بیایید تا شما را به راه کشتن (امام حسین علیه‏السلام) آگاه کنم، به کشتن من مبادرت ورزیده و اقدام کنید، گردن مرا بزنید تا مراد شما حاصل گردد. 
 
 
 
11- لا بلغ الله مدارکم و بدد اعمارکم و اولادکم، و لعن الله علیکم و علی أجدادکم. 
خداوند شما را به مقصودی که برای آن دور هم جمع شدید، نرساند، و عمرهای شما را کوتاه، اولادتان را پراکنده سازد و شما و اجدادتان را لعنت کند.