در ایّام بیماری مرحوم علّامه امینی، روزی فردی برای
عیادت به منزل ایشان - در تهران پیچ شمیران - رفته بود و علّامه سخت بیمار و به
پشت خوابیده بود.
آن فرد ضمن سخنانی گفته بود که: "آقا! مثلاً اگر انسان به حضرت عبّاس علیه
السلام علاقه نداشته باشد، به کجای ایمان او صدمه می خورد!" علّامه امینی
متغیّر شد و با آن حالت نقاهت نشست و گفت: "به حضرت ابوالفضل علیه السلام که
سهل است، اگر به من که نوکری از نوکران ابوالفضل علیه السلام هستم، علاقه نداشته
باشد - از این جهت که نوکرم - و اللّه! به رو در آتش خواهد افتاد."