مسجدازنگاه اسلام تنها محل عبادت وذکرودعا نیست بلکه مساجد پایگاه ودژ مستحکم حفظ وتبلیغ دین ودیانت ومرکز ترویج ورشد معنوی وفکری اهل ایمان وبقول امام رضوان الله تعالی علیه سنگر دربرابر هجمه های دشمنان دین برای مسلمانان محسوب میشود.

لیکن حرف چیز دیگریست ...

بسیاری ازمساجد ما نه تنها منبع رشد وتکامل ومحل امن جوانان نیست بلکه فضای حاکم درآنها نوعی ایستائی وبعضا عقبگرد وباید گفت درکثیری از موارد المساجد لله به المساجد للاغیار وبهتر بگویم خانه خدا بدست بی خدایان افتاده لذاجوان باعطش معنوی خود مسجد را نه تنها سراب بلکه بیابانی خشک وبی جاذبه می بیند لذا تمایلی به حضور مداوم نداشته وبعضا فضای خشن حاکم موجب فراری شدن او می گردد.

مسجد دراذهان نوجوانان وجوانان ما محل اقامه نماز ومراسمات ختم وعزاداری ومنبر وعظ وخطابه است اما...

کدام یک از این فعالیت ها که ای کاش بود ... موجب جذب جوانان در این دهکده هزاران رنگ است

صریح می گویم هرچند دردناک است:

مسابقه فوتبال درتلویزیون آن هم باشگاه های ذست چندم خارجی برای جوان جذاب است یا برنامه های مسجد؟!

بازی های کامپیوتری وکنسول های بازی هزارویک ماجرا یا مکبری وموذنی ومداحی و....کدامیک پرجاذبه است؟!

شبکه پویا وبرنامه عموپورنگ و فیتیله هاو...یا بتمرگ وبشین واخم ودعوا بطور خلاصه معطلی وبی برنامه گی برای نسل زیر 8سال ..کدامیک خاطره خوشی درذهن کودکان ما می گذارد

برای عروس وداماد ها ...دانشجویان ودانش آموزان...کودکان وخردسالان...حتی مردان وزنان وکهن سالان ...آیا مسجد برنامه درخور آنان مهیا دیده است.

برای کارگران..کارمندان وکسبه وتجار وکشاورزان ودامداران و...برنامه مختص بهر کدام پیاده میشود

مگردرمتون دینی برای تک تک این رشته ها وحرفه ها وسنین مختلف آیه وروایت وحکم شرعی نیست

اینکه دین برنامه درست زندگی کردن است ازکجا ودرکجا باید آموخت.

این مسجد ارمانی نیست این یک مسجد ایده ال اسلام وخصوصا تشیع است.

اما مشاهدات دو دهه من چیز دیگری را می گویند:

امسال درماه مبارک مسجدی بودم که رئیس هیئت امنای آن فردی بی نماز وروزه وفحاش وبدزبان وبداخلاق واهل شر ودعوا بود بطوری که ناله مردم ومسئولین ومتولیان فرهنگی شهراز رفتارهای او بلند بود.لکن جرات مخالفت ورای ندادن هم نداشتند.زیرا ازاین تولیت فرهنگی برای خود وجهه وبقول گفتنی طرفدارو باند درست کرده است.لذا کسی به خود جرات قدعلم کردن علیه او نمی دهد وبطور شفاف از دهان و رفتار او دروحشتند.

این یک نمونه از مساجد ما.

حال ایا این مسجدی که آن هم فقط ماه مبارک وماه محرم با این وضعیت اداره میشود وبرنامه دارد نباید بحال جوانان ونوجوانان آن که مورد هجمه فرهنگ غرب وبی قیدی ند کاری کرد.

حداقل فعالیت برای پویائی مساجد انتخاب متولیانی باسواد ومذهبی آن هم بعد از دوره های آموزشی است.

چه اشکالی دارد وزارت ارشاد وسازمان تبلیغات وحوزه های علمیه ونهادهای ذیربط جهت تعالی وارتقاء رتبه مساجد محله ها وشهرها برنامه های دقیق ومطالعه شده به اجرا گذارند .

یکی همین انتخاب هیئت امناء وتولیت مسجد است .آیا معیارومیزانی برای ختم این وضعیت موروثی که دامن غالب مساجد به آن گره خورده پیش بینی شده است.وضعیتی که ازحداقل توان علمی وعملی وسنی درآن خبری نیست.

این یک ایده وطرح نیست این یک مطالبه جدی از صاحبان کرسی فرهنگ است که:

مساجد دروهله اول نیازمند متولیانی عالم ودلسوز واهل عمل وصاحب اخلاق ورفتار قرآنی ند.

کسی که جاذبه اش بر دافعه اش بچربد وبداند دین چیست ودیندارکیست..

چه مانعی وجود دارد که برای این فعالان عرصه دین دوره های آموزشی عقیدتی واخلاقی ومدیریتی ودوره های مخصوص روانپزشکی جهت یادگیری برخورد باافراد مختلف که منتهی به صدور مدرک معتبر فرهنگی شود قراردهند ویا بخشی ازرشته های مرتبط معارفی را دردانشگاه بسمت مدیریت مساجد سوق دهند.

آیا بودجه های کلان فرهنگی جهت تجهیز ونوین شدن وحتی اختصاص تکنولوژی های مدرن به مساجد اختصاص می یابد ؟

آری مسجدباید مجهز به رایانه وال سی دی های بزرگ و ویدئو پرژوکتورتا تجهیز به اینترنت پرسرعت وماهواره جهت رصد وتحلیل برنامه های مخرب فرهنگی حتی اتاق یا ویدئو کلوپ مذهبی تا کتابخانه های مجهز وحتی ورزشگاه وباشگاه ....باشد

آری اگر تلاش کنیم وهرمسجد را یک رسانه جهت ترویج دین ومذهب قرار دهیم مطمئنا نیاز نداریم تا به برنامه های مخرب فرهنگی جهت مشغول نگه داشتن جوانان پناه ببریم .

وهزاران چرا واما ولی کجاست گوش شنواااااااااااا

والعاقبت للمتقین